SMART9 trójka

Zdobywanie pozycji i wspieranie poczucia wartości przez osiągnięcia to główne zadania w pracy zawodowej nieświadomej siebie Trójki. Aby czuć się dobrze w środowisku zawodowym, Trójka musi mieć jasno sprecyzowane cele i wiedzieć, czy działanie ma szanse na sukces. O ile Jedynce satysfakcję przynosi dobre wykonanie zadania, to Trójka chciałaby to zadanie wykonać lepiej od innych.

Podobnie jak Jedynce, trudno pracuje się jej w grupie, ale gdy tej pierwszej głównie z powodu zagrożenia dekoncentracją, to w przypadku Trójki głównie dlatego, że w grupie jej zasługi mogą pozostać niezauważone. Z tego powodu woli samodzielnie wykonywać zadania, będące dla niej wyzwaniami. W przeciwieństwie do innych typów, Trójkom nie przeszkadza atmosfera konkurencji i współzawodnictwa. Choć nie wszystkie Trójki lubią otwartą rywalizację, jednak zdecydowana większość woli, by ich wysiłki było widać na tle dokonań innych.

Ponieważ Trójka jest przekonana, że wszyscy myślą w ten sam sposób, dlatego wydaje się jej, że partnerzy zawodowi chcą z nią współzawodniczyć. Wywołuje to liczne nieporozumienia i komplikuje relacje – zwłaszcza w okresie tworzenia zespołu. Trójka ma wewnętrzną potrzebę wyróżniania się z grupy. Jej ulubionym wyrazem jest „efektywność”; epatuje nim swoich zawodowych partnerów. Efektywność w wydaniu Trójki zamienia się jednak często w „wyrobnictwo”: byle więcej, byle szybciej. Bardziej kreatywni partnerzy zawodowi Trójki zwykle chcą mieć więcej czasu, a także pozwalają sobie na próby i błędy. Takich sposobów działania Trójka nie akceptuje.

Porażka jest dla niej klęską, wykazuje, że jest nieefektywna i nie zasługuje na uznanie. Stąd bierze się (często nieświadoma) potrzeba podtrzymywania wizerunku „człowieka sukcesu”, która bywa jej największym problemem i może doprowadzić do kryzysu. Jeżeli odniosłeś sukces, jesteś, według Trójki, kimś. Jeżeli Ci się to nie udało, co prawda Trójka Cię nie potępi, ale stracisz dla niej znaczenie.

Najtrafniej byłoby powiedzieć, że z jednej strony Trójka odczuwa przymus grania roli człowieka sukcesu, z drugiej zaś to ciągłe przebywanie w świetle jupiterów wypala ją do tego stopnia, iż popada w gigantyczne kryzysy, jednocześnie nie potrafiąc przyznać się, że jej życie legło w gruzach. Tempo, w którym taki kryzys się pojawia, zależy oczywiście od zasobów jej energii na starcie.

Trójki wyrażają się w sposób przejrzysty i dynamiczny, nie zanudzając (w przeciwieństwie do Jedynek) słuchaczy dziesiątkami analitycznych danych i niepotrzebnych szczegółów. Ich wywody są logiczne i przejrzyste, a autor jest zawsze przekonany o słuszności prezentowanych tez.

Jednak Trójka, zapytana o kwestie, w zakresie których nie dysponuje wiedzą, szybko irytuje się i przyjmuje postawę defensywną wobec „agresora”, który – jak Trójka to odbiera – próbuje „wykazać jej niewiedzę”. Dlatego unika wszystkiego, co mogłoby świadczyć o nieprzygotowaniu albo braku informacji. Nie potrafi przyznać się, że czegoś nie wie; raczej udzieli odpowiedzi wymijającej.

Trójki nie przepadają za długimi zebraniami i mają tendencję do opuszczania ich pod byle pretekstem albo do pospieszania uczestników. Są generalnie ruchliwe i nie umieją usiedzieć w jednym miejscu.

Prezentują się zwykle wzorowo, ubrane adekwatnie do okazji. Strój powinien być elegancki, w dobrym guście i możliwie jak najdroższy, tak żeby nikt nie pomyślał, że Trójce brakuje środków.

Charakterystyczny jest też język ciała Trójek: pewność malująca się na twarzy, wypięta do przodu klatka piersiowa, wysoko podniesione ramiona i ruchliwa głowa z czujnym wzrokiem, monitorującym, jak odbiera ją otoczenie.

1 2  3  4  5  6  7  8  9