Charakterystyczne zachowania w środowisku zawodowym
TYPOWE ZACHOWANIA
Poczucie straty i niedosytu, które dominuje w całym życiu nieświadomych siebie Czwórek, znajduje bezpośrednie odbicie także w ich karierze zawodowej. Trudno byłoby szukać pracy, która w pewnym momencie nie stałaby się dla nich udręką. Ludzie ci mają bowiem zwyczaj takiego segregowania rzeczywistości, by koncentrować się na tym, czego brakuje, a nie ma tym, czym dysponują.
To nieosiągalne jawi się zawsze jako atrakcyjniejsze.
Potrzeba bycia człowiekiem wyjątkowym i głęboko odczuwającym powoduje, że Czwórki często są szalenie twórcze. Próżno byłoby jednak spodziewać się, że fakt ten przełoży się wprost na kreatywność zawodową. A to dlatego, iż Czwórki nie potrafią wcielać swoich wizji w życie. Brakuje im „jedynkowego” samozaparcia w realizacji celów; na poszczególnych etapach spełniania wizji emocje zwyciężają nad pracowitością i rozsądkiem.
Czwórki poszukują „autentycznych” relacji, dlatego bardzo trudno jest im nawiązać porozumienie z ludźmi o mniej emocjonalnym podejściu do życia. Uważają ich za snobów, karierowiczów, przemądrzałych yuppies, którzy nie znają sensu istnienia.
Unikają zajęć pospolitych, w których nie mają możliwości ukazania pełni osobowości, albo takich, w których nie byłyby rozumiane. Ta potrzeba bycia rozumianym przez innych jest u nich dominująca, dlatego Czwórki mogą zamęczyć wywodami zaczynającymi się od „ja”, „u mnie”, „a mnie”. Nawiasem mówiąc, ludzie ci tak bardzo cenią sobie własną niepowtarzalność, że trudno jest im zaakceptować jakiekolwiek typologie osobowości, nawet jeśli celnie opisują ich wewnętrzną rzeczywistość.
W ich życiu zawodowym zawsze pojawiają się emocje, które Czwórki nieświadomie same podsycają. Potrafią nawiązywać głębokie i szczere relacje, co mogłoby być pomocne w pracy, gdyby po nawiązaniu nici sympatii nie trzeba było zabrać się za samą pracę. Czwórki mają naturalny dar empatii – szczerej, ale po pewnym czasie przemieniającej się niestety w dość egocentryczną opowieść o samym sobie.
Dominującym uczuciem Czwórki jest swoista tęsknota do przymiotów, które cenią u innych. Mogą być to talenty, ale także dobra materialne. Jednocześnie Czwórki nie potrafią systematycznie pracować, tak aby wyszlifować liczne własne uzdolnienia i wykorzystać je w praktyce. Są niejako wiecznie „w ciąży”, nigdy nie doświadczając cudu narodzin.
Jeżeli Czwórce zostaną zaproponowane zadania niedorastające do jej oczekiwań, będzie je wykonywała niedbale i nie wykrzesze z siebie nawet jednej iskierki entuzjazmu. Będzie narastało w niej rozczarowanie, a emocje żalu i tęsknoty zaleją resztki energii do działania, skazując Czwórkę na rozpamiętywanie, jak pięknie mogłoby być, gdyby…
SPOSOBY POROZUMIEWANIA SIĘ
Czwórki zwykle zasypują słuchacza zdaniami, zaczynającymi się od „ja”, „mnie”, „mój”. Pytają drugą osobę głównie w tym celu, żeby za chwilę uciąć dany wątek i zaraz móc opowiedzieć coś o sobie, swoich emocjach i przeżyciach. Bardzo lubią dyskutować o uczuciach, dlatego nawet na tematy ściśle zawodowe reagują stwierdzeniami: „Poczułem, że”, „Intuicja mi podpowiada”, „Na tamtym spotkaniu czułem się” itp. Jeżeli więc twój kolega (koleżanka) w pracy opowiada dużo o swoich przeżyciach, nawet tych bardzo osobistych, możesz podejrzewać, że jest Czwórką, aczkolwiek diagnoza tylko na tej podstawie byłaby oczywiście bardzo uproszczona.
Słownictwo Czwórek jest zwykle dość wyszukane, gdyż pasjonują je tzw. „trudne słowa”, a język potoczny jest poniżej ich poziomu – chyba że zostanie wzbogacony ekscentrycznymi ozdobnikami w rodzaju wulgaryzmów, choć tylko w otoczeniu, w którym może to wywołać pożądaną reakcję.
Język ciała Czwórki jest bogaty w obfite gesty, silną mimikę twarzy, liczne grymasy i teatralność. Czwórki mają także potrzebę, by je dobrze rozumieć i uważnie ich słuchać. Jeżeli wzrok rozmówcy odrywa się od twarzy Czwórki, ta zaczyna gubić się i irytować. Charakterystyczne dla Czwórek są także tzw. smutne oczy, przepełnione jakąś nieokreśloną tęsknotą.
12,050 total views, 2 views today
