Charakterystyczne zachowania w środowisku zawodowym
TYPOWE ZACHOWANIA
U Jedynek nieuświadomione motywacje szczególnie wyraźnie przekładają się na pracę zawodową. Jedynki potrafią w pełni oddać się wypełnianiu obowiązków zawodowych, częstokroć zaniedbując życie osobiste. Błędem byłoby jednak sądzenie, że taka postawa jest pożądana z punktu widzenia pracodawcy, gdyż kryzys osobisty, wynikający z wyczerpania energetycznego i zrujnowania życia rodzinnego, zaczyna wpływać na życie zawodowe.
Jedynki to szczególnie trudni partnerzy w pracy, gdyż motywacja wykonywania zadań w sposób słuszny (dodajmy: „słuszny”, zdaniem Jedynki) uniemożliwia częstokroć jakąkolwiek dyskusję na temat alternatywnych rozwiązań. Jedynka jest tak skoncentrowana na tym, co robi w danej chwili, że wręcz nie znosi, by ktoś przerywał jej ten proces. Segreguje alternatywne rozwiązania, metkując je: „To jest dobre”, „To jest złe”.
Nie wyobraża sobie, jak można z góry zakładać wykonanie czegoś z mniejszą precyzją. Kiedy zaś, dokładając wielkich starań, ukończy zadanie – i tak nie jest zadowolona z efektu, myśląc, że gdyby przyłożyła się solidniej, rezultat byłby o niebo lepszy.
Złudnym byłoby jednak sądzić, że ludzie ci nadużywają słowa „doskonałość”. Znacznie częściej można usłyszeć od nich określenia: „solidnie”, „porządnie”, „słusznie”, „dobrze”. Jedynka dąży do perfekcji, ale słowo to jest zastępowane substytutami o mniejszym ładunku emocjonalnym. Niemniej odczuwa potężny przymus perfekcyjności. Bardzo często zresztą ten własny popęd zamienia się w procesie projekcji w presję odczuwaną niejako z zewnątrz. Ideału domaga się od Jedynki przerośnięty wewnętrzny krytyk, ale często ów własny głos Jedynka odbiera jako wymaganie otoczenia. Na pierwszym planie niemal zawsze króluje praca zawodowa, podczas gdy przyjemności są delegowane w nieokreśloną przyszłość.
Jedynkę przeraża ewentualność popełnienia błędu. Pomyłka taka potwierdza bowiem najgorsze podejrzenia, że jest się niewiele wartym i nie zasługującym na szacunek. Dlatego w pracy ludzie ci robią wszystko, żeby unikać błędów – a czynią to, pracując bez wytchnienia i realizując zadania nie według hierarchii ważności, tylko według własnego uznania.
Ponieważ z natury rzeczy nie wszystko można wykonać w najwyższym standardzie, wewnętrzny krytyk często nie pozostawia suchej nitki na Jedynce, u której dramatycznie kurczy się poczucie własnej wartości. Większość Jedynek nieustannie porównuje siebie z innymi. Czynią to jednak na swój subiektywny sposób, zauważając u innych jedynie cechy pozytywne, których same nie posiadają. Wnioski są oczywiste: nie jestem tak dobry jak inni.
Z tego też powodu nie wolno krytykować Jedynki, gdyż nawet drobna uwaga może spowodować wezbranie potężnej fali złości, którą trzeba w sobie zdusić, co prowadzi do odkładania się potężnych pokładów gniewu. Jedynka czasami wybucha, ale musi mieć do tego dobry powód. Takim powodem jest np. obrona interesów projektu albo grupy zawodowej. W takich sytuacjach Jedynki pozwalają sobie nawet na agresywny ton wypowiedzi i ostrą walkę.
Tłumienie gniewu jest jedną z podstawowych przyczyn wypalenia zawodowego, zatem nieświadoma swoich mistyfikacji Jedynka wydajna jest tylko do czasu. Należy dodać, że wydajność ta polega raczej na samodzielnym wykonywaniu zadań niż na tworzeniu koncepcji organizacyjnej i rozdzieleniu pracy. Jak tu rozdzielić zadania, skoro i tak trzeba będzie potem wszystko sprawdzić i poprawić? Partnerzy zawodowi Jedynek cierpią zatem katusze z powodu tego nieświadomego perfekcjonizmu i stawiania zbyt wygórowanych wymagań zarówno sobie, jak i współpracownikom.
SPOSOBY POROZUMIEWANIA SIĘ
Jedynki precyzyjnie formułują swoje opinie. Przedstawiają plany wprost, bez ubierania teorii w różnorodne ubarwiacze. Ich wypowiedzi cechuje rzeczowość, a także szczegółowość. W ich ustach często pojawiają się słowa: „powinniśmy”, „należy”, „musimy”, „jest tylko takie rozwiązanie”, „zdecyduj: albo robisz dobrze, albo w ogóle nie robisz”, „prawidłowe”, „nieprawidłowe”, „celowe”, „niecelowe”, „dobre”, „złe”. Szybko reagują na stawiane pytania i zwykle są przygotowane do przedstawienia wyczerpującej odpowiedzi. W reakcji na krytykę najczęściej wycofują się, chociaż niektóre z Jedynek potrafią stawić jej czoło, jeżeli są do tego merytorycznie przygotowane. Język ciała Jedynek to sztywna postawa, zwykle wyprostowana, skupiony wzrok, powaga na twarzy. Styl ubierania najczęściej jest ściśle dopasowany do sytuacji.
9,176 total views, 2 views today
